فتنه در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}}))
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = فتنه
| عنوان مدخل  = فتنه
| مداخل مرتبط = [[فتنه در قرآن]] - [[فتنه در نهج البلاغه]] - [[فتنه در معارف مهدویت]] - [[فتنه در فقه سیاسی]] - [[فتنه در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[فتنه در فقه اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =
}}


{{امامت}}
'''فتنه'''، یکی از واژه‌های پرکاربرد درباره حوادث [[آخرالزمان]] و آفت‌های آن است؛ از آن جمله می‌توان [[آشوب]]، حوادث ناگوار [[روزگار]]، [[اختلاف]]‌پراکنی، تفرقه‌اندازی، [[جنگ]]، ناامنی، [[گمراهی]]، [[عذاب]]، بلاهای آسمانی. نامشخص بودن [[حق]] و [[باطل]] و... یاد نمود. [[روایات]] زیادی در این باره وجود دارد.
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[فتنه]]''' است. "'''[[فتنه]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[فتنه در قرآن]] - [[فتنه در حدیث]] - [[فتنه در نهج البلاغه]] - [[فتنه در معارف دعا و زیارات]] - [[فتنه در کلام اسلامی]] - [[فتنه در اخلاق اسلامی]] - [[فتنه در معارف مهدویت]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[فتنه (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==فتنه موعودنامه==
== مقدمه ==
*واژه "[[فتنه]]" در [[قرآن کریم]] و [[سنت]] به دو معنای [[عام و خاص]] آمده است. معنی عام آن عبارت است از هر [[امتحان]] و [[آزمایش]] که برای [[انسان]] پیش آید و معنی خاص آن عبارت از حوادث و پیشامدهایی است که [[مسلمانان]] را در بوته [[امتحان]] قرار داده و از مرز [[دیانت]] [[منحرف]] می‌سازد و مقصود از آشوب‌های داخلی و خارجی که [[پیامبر]]{{صل}} هشدار داده همین معنا است. در میان [[صحابه]]، [[حذیفه]] بن یمان در [[آگاهی]] به [[روایات]] [[فتنه]] [[معروف]] بوده است.
واژه "[[فتنه]]" در [[قرآن کریم]] و [[سنت]] به دو معنای [[عام و خاص]] آمده است. معنی عام آن عبارت است از هر [[امتحان]] و [[آزمایش]] که برای [[انسان]] پیش آید و معنی خاص آن عبارت از حوادث و پیشامدهایی است که [[مسلمانان]] را در بوته [[امتحان]] قرار داده و از مرز [[دیانت]] [[منحرف]] می‌سازد و مقصود از آشوب‌های داخلی و خارجی که [[پیامبر]] {{صل}} هشدار داده همین معنا است. در میان [[صحابه]]، [[حذیفه]] بن یمان در [[آگاهی]] به [[روایات]] [[فتنه]] [[معروف]] بوده است.
*عده‌ای از [[راویان]] و [[دانشمندان]] [[اسلامی]] کتب‌های خاصی به نام "[[الفتن]] و الملاحم" و مانند آن تألیف نموده و [[روایات]] واردشده در این زمینه را در آن کتاب‌ها گرد آورده‌اند. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "چهار [[فتنه]] بر [[امت]] من خواهد رسید که در [[فتنه]] اول، [[خون‌ریزی]] و در دومی، [[خون‌ها]] و [[اموال]] و در [[فتنه]] سوم، [[خون‌ها]] و [[اموال]] و [[زنان]] [[حلال]] شمرده می‌شود. چهارمین [[فتنه]] و [[آشوب]] فتنه‌ای است، کور و کر و همه‌گیر و هم‌چون [[کشتی]] متلاطم در دریا، هیچ‌کس از آن پناهی نمی‌یابد. آن [[فتنه]] از [[شام]] برخاسته و [[عراق]] را فرامی‌گیرد... [[بلا]] و گرفتاری، [[مردم]] را مانند پوست دباغ‌خانه گوشمال می‌دهد و هیچ‌کس [[قادر]] نیست بگوید: بس کنید و دست نگهدارید! اگر آن را از ناحیه‌ای برطرف سازند از ناحیه‌ای دیگر سر برآورده و ظاهر می‌گردد"<ref>الملاحم و الفتن، ص ۱۷؛ [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۳۷۱.</ref>.
*و در [[روایت]] دیگری چنین آمده: "آن‌گاه فتنه‌ای پدید می‌آید،... به‌گونه‌ای که خانه‌ای نیست که آن [[فتنه]] داخل آن نشده، و مسلمانی نیست که سیلی آن را به صورت خود لمس نکرده باشد، تا آن‌که مردی از [[خاندان]] من [[ظهور]] نماید"<ref>ابن حماد، ص ۱۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۳۱.</ref>.


==[[فتنه]] در  [[فرهنگنامه]] [[آخرالزمان]]==
عده‌ای از [[راویان]] و [[دانشمندان]] [[اسلامی]] کتب‌های خاصی به نام "[[الفتن]] و الملاحم" و مانند آن تألیف نموده و [[روایات]] وارد شده در این زمینه را در آن کتاب‌ها گرد آورده‌اند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۳۱.</ref>.
*[[فتنه]] به معنی آزمودن و [[امتحان]] کردن است اما در [[احادیث]] [[آخرالزمان]] که از آن بسیار یاد شده است به معانی مختلفی به کار رفته است، از آن جمله می‌توان [[آشوب]]، حوادث ناگوار روزگار، [[اختلاف]] پراکنی، تفرقه‌اندازی، [[جنگ]]، [[ناامنی]]، [[گمراهی]]، [[عذاب]]، بلاهای آسمانی. نامشخص بودن [[حق]] و [[باطل]] و... یاد نمود در [[قرآن]] نیز این واژه بسیار به کار رفته است.
 
*[[روایات]] زیادی به ما رسیده که در آنها ما را از انواع [[فتنه‌ها]] بر حذر داشته‌اند و پیشاپیش آن را به ما گوشزد کرده‌اند. [[علما]] در طول [[تاریخ اسلام]] کتاب‌های زیادی در خصوص جمع‌آوری این [[روایات]] تألیف نموده‌اند<ref>ر.ک: ملاحم و فتن.</ref>.  
در [[روایات]]، از فتنه به یکی از آفت‌های دوران [[آخر الزمان]] یاد شده است. از آن جمله می‌توان [[آشوب]]، حوادث ناگوار روزگار، [[اختلاف]]‌پراکنی، تفرقه‌اندازی، [[جنگ]]، [[ناامنی]]، [[گمراهی]]، [[عذاب]]، بلاهای آسمانی. نامشخص بودن [[حق]] و [[باطل]] و... یاد نمود. در [[قرآن]] نیز این واژه بسیار به کار رفته است<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۳۱.</ref>.
*[[امیرمؤمنان]]{{ع}} در [[نهج البلاغه]] فرمود: در زمان [[فتنه]] همانند بچه شتر باشید؛ زیرا بچه شتر نه آنقدر کمر محکمی دارد که بار بر روی او نهند و نه [[قادر]] به شیر دادن می‌باشد<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱: {{متن حدیث|"كُنْ فِي الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ، لَا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ"}}</ref>. یعنی [[مؤمنین]] در [[فتنه‌ها]] باید به گونه‌ای [[رفتار]] کنند که هم [[ایمان]] و [[سلامت]] خود را حفظ کرده و هم بتوانند بر [[فتنه]] فایق آیند و از آن گذر کنند و این در زمانی است که فتنه‌ای برپا شود و دخالت در آن هیچ سودی برای [[انسان]] نداشته باشد بلکه وارد شدن در آن [[فتنه]] باعث [[هلاکت]] [[انسان]] بشود. اما فتنه‌ای که [[نبرد حق و باطل]] است و ایجاب می‌کند [[انسان]] [[مؤمن]] پنجه در پنجه آن بیفکند و خود را به خطر بیاندازد، بحثی جداست. همان گونه که [[امیرمؤمنان]]{{ع}} در فتنه‌های پس از [[رحلت]] [[رسول خدا]] به [[جنگ]] نپرداخت اما در فتنه‌های بعد از [[حکومت]] خود، هیچ‌گاه دست از قبضه [[شمشیر]] برنداشت تا زمانی که به [[شهادت]] رسید، و زمانی تن به [[حکمیت]] داد، که دید [[جان]] خود [[وعده]] کمی که اطراف ایشان بودند در خطر است و جانبازی در این برهه علاوه بر اینکه تأثیری در اعتلای [[حق]] ندارد بلکه همان تعداد اندک نیز از بین خواهند رفت. بنابراین در ضمن پذیرش [[حکمیت]]، [[مخالفت]] خود را نیز با طریقه اجرای [[حکمیت]] توسط [[باران]] بی‌وفای خود ابراز داشت، و [[مبارزه]] نرم خود را در قالب خطبه‌هایی [[بیان]] نمودند و [[اشتباهات]] [[یاران]] [[سست]] عنصر را به آنان یادآور می‌شوند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۳۱.</ref>.
 
*[[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: فتنه‌هایی در [[آینده]] خواهد آمد که مانند [[تاریکی]] شب، ظلمانی خواهد بود. شخصی سؤال کرد:‌ای [[رسول خدا]] در آن [[فتنه‌ها]] چه کنیم؟ [[حضرت]] فرمود: مانند پلاس و [[گلیم خانه خود باشید]]<ref>یأتی، ص ۱۴۷.</ref>. در [[حدیث]] دیگری فرمود: [[فتنه‌ها]] همانند سیل به شما [[هجوم]] خواهد آورد، پس زمانی که آن را دیدید، در خانه‌های خود جمع شوید و شمشیرهای خود را بشکنید و صورت خود را بپوشانید (یعنی در زمان چنین فتنه‌ای، به شدت [[تقیه]] کنید و [[جان]] خود را حفظ نمایید، [[فتنه]] را تقویت ننموده و از پرداختن به آن بر حذر باشید)<ref>همان.</ref>.
== روایات و فتنه در آخرالزمان ==
*[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: (در [[فتنه‌ها]] داخل نشوید و بر [[آشوب]] نیفزایید و) مانند گلیمی در خانه خود باشید زیرا غبار به چشم کسی می‌رود که [[خاک]] بر هوا کند! و در [[حدیث]] دیگری می‌فرماید: (به هنگامه [[فتنه]] خودداری کنید و) زبان خود را نگاه دارید و ملازم خانه خود باشد تا [[بلا]] شامل حال شما نشود... <ref>غیبت نعمانی، ص ۱۹۷.</ref>.
[[روایات]] زیادی به ما رسیده که در آنها ما را از انواع [[فتنه‌ها]] بر حذر داشته‌اند و پیشاپیش آن را به ما گوشزد کرده‌اند. [[علما]] در طول [[تاریخ اسلام]] کتاب‌های زیادی در خصوص جمع‌آوری این [[روایات]] تألیف نموده‌اند<ref>ر. ک: ملاحم و فتن.</ref>.  
*[[امام صادق]]{{ع}} به [[سدیر]] صیرفی فرمودند:‌ای [[سدیر]]! پایبند منزل خود باش و همانند گلیمی از گلیم‌های خانه‌ات باش (و خود را داخل [[آشوب]] و [[فتنه]] منما و [[تقیه]] و خودداری بنما، تا زمانی که شب و روز به آرامی از پی هم می‌آیند این گونه باش، و زمانی که شنیدی [[سفیانی]] [[قیام]] کرده به سوی ما بشتاب، اگرچه با پای پیاده باشی<ref>روضة کافی، ج ۸، ص ۲۶۴.</ref>. در روایتی [[حذیفه]] می‌گوید: اگر خواستید بدانید که دچار [[فتنه]] شده‌اید یا خیر، پس بنگرید که آیا چیزی را که [[حلال]] بوده، [[حرام]] می‌دانید یا خیر؛ و چیزی را که [[حرام]] بوده، اکنون [[حلال]] می‌دانید یا خیر<ref>یأتی، ص ۱۷۹.</ref>.  
# [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در [[نهج البلاغه]] فرمود: در زمان [[فتنه]] همانند بچه شتر باشید؛ زیرا بچه شتر نه آنقدر کمر محکمی دارد که بار بر روی او نهند و نه [[قادر]] به شیر دادن است<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱: {{متن حدیث|كُنْ فِي الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ، لَا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ}}</ref>. یعنی [[مؤمنین]] در [[فتنه‌ها]] باید به گونه‌ای [[رفتار]] کنند که هم [[ایمان]] و [[سلامت]] خود را حفظ کرده و هم بتوانند بر [[فتنه]] فایق آیند و از آن گذر کنند و این در زمانی است که فتنه‌ای برپا شود و دخالت در آن هیچ سودی برای [[انسان]] نداشته باشد بلکه وارد شدن در آن [[فتنه]] باعث [[هلاکت]] [[انسان]] بشود. اما فتنه‌ای که [[نبرد حق و باطل]] است و ایجاب می‌کند [[انسان]] [[مؤمن]] پنجه در پنجه آن بیفکند و خود را به خطر بیاندازد، بحثی جداست. همان گونه که [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در فتنه‌های پس از [[رحلت]] [[رسول خدا]] به [[جنگ]] نپرداخت اما در فتنه‌های بعد از [[حکومت]] خود، هیچ‌گاه دست از قبضه [[شمشیر]] برنداشت تا زمانی که به [[شهادت]] رسید، و زمانی تن به [[حکمیت]] داد، که دید [[جان]] خود [[وعده]] کمی که اطراف ایشان بودند در خطر است و جانبازی در این برهه علاوه بر اینکه تأثیری در اعتلای [[حق]] ندارد بلکه همان تعداد اندک نیز از بین خواهند رفت. بنابراین در ضمن پذیرش [[حکمیت]]، [[مخالفت]] خود را نیز با طریقه اجرای [[حکمیت]] توسط [[باران]] بی‌وفای خود ابراز داشت، و [[مبارزه]] نرم خود را در قالب خطبه‌هایی [[بیان]] نمودند و [[اشتباهات]] [[یاران]] [[سست]] عنصر را به آنان یادآور می‌شوند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۳۱.</ref>.
*[[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: پس از من امتم دچار چهار [[فتنه]] خواهند شد. در اولین [[فتنه]]، [[خون‌ریزی]] خواهد شد و در [[فتنه]] دوم علاوه بر [[خونریزی]]، [[اموال]] نیز از بین خواهد رفت و در سومین [[فتنه]] هم [[خونریزی]] خواهد بود، هم به تاراج رفتن [[اموال]] و هم بی‌حرمتی نسبت به [[زنان]] [[حلال]] شمرده خواهد شد. چهارمین [[فتنه]]، فتنه‌ای خواهد بود کورکننده و کرکننده است و همگان را فرا گیرد و چون کشتی‌ای که در دریایی طوفانی گرفتار آمده، از آن نمی‌توان رهایی یافت، این [[فتنه]] از [[شام]] ([[سوریه]]) شروع می‌شود و سرزمین [[عراق]] را فرا می‌گیرد و اثرات آن [[فتنه]] تا [[جزیره ]](العرب) نیز خواهد رسید و [[مردم]] در آن [[بلاها]] مانند پوستی که دباغی شود در فشار قرار خواهند گرفت تا جایی که [[امان]] همه را خواهد برید. از هر گوشه‌ای که آن [[فتنه]] را دفع کنند، از سویی دیگر سر برخواهد آورد<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۳۷۱ و معجم احادیث الامام مهدی، ج ۱، ص ۸۸ و ملاحم، ص ۳۹.</ref> و در روایتی دیگر [[رسول خدا]] فرمود: در چنین روزگاری مردن بهتر از حیات خواهد بود.  
# [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: "در [[آینده]]، روزگاری به شما روی می‌آورد که [[جهل و نادانی]] در آن فرود می‌آید و [[علم]] و [[دانش]] از آن رخت برمی‌بندد و [[هرج‌ومرج]] در آن فراوان می‌گردد". عرض شد: یا [[رسول الله]]! چگونه هرج و مرج پدید می‌آید؟ فرمود: "[[کشتار]]"<ref>کنز العمال، حدیث ۳۰۸۵۰.</ref>.
*در [[روایت]] دیگری چنین آمده است: آن‌گاه فتنه‌ای پدید می‌آید، به گونه‌ای که خانه‌ای نیست که [[فتنه]] داخل آن نشده باشد و مسلمانی نیست که سیلی آن را به صورت خود لمس نکرده باشد، تا آن که مردی از [[خاندان]] من [[ظهور]] نماید<ref>موعود نامه، ص ۵۳۲.</ref>. در [[احادیث]] متعددی از [[فتنه]] فراگیر در [[آخرالزمان]] یاد شده است. فتنه‌ای که در هر خانه‌ای خواهد رفت و گریبان هر مسلمانی را خواهد گرفت<ref>یأتی، ص ۱۹۳ و ملاحم: ۲۳.</ref>.  
# در [[حدیث]] دیگری از آن حضرت آمده که: "زمانی پیش از [[قیامت]]، هرج‌ومرج پیش خواهد آمد". عرض شد: چگونه [[هرج]] و مرجی‌؟ فرمود: "کشتار، نه کشتار [[کفار]]، بلکه همین [[امت]] به [[جان]] یکدیگر می‌افتند تا جائی که [[برادر]]، برادر خود را بکشد. [[عقول]] [[مردم]] در آن [[زمان]] گرفته می‌شود"<ref>کنز العمال، حدیث ۳۱۱۹۵.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۷۳.</ref>
*در [[حدیث]] دیگری فرمود: فتنه‌ای برپا خواهد شد. آنگونه که [[بدن انسان]] می‌میرد، [[دل]] [[مؤمنان]] در آن [[فتنه‌ها]] خواهد مرد. مانند شب تار و [[دود]] همگان را فراگیرد، در طول یک روز و به فاصله یک صبح تا [[شام]]، [[انسان]] [[دین]] خود را از دست می‌دهد و بسیاری در این [[فتنه‌ها]] و آزمایش‌ها [[دین]] خود را به [[دنیا]] خواهند فروخت<ref>یأتی، ص ۲۳۸ و ۵۰۷.</ref>.  
# [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: فتنه‌هایی در [[آینده]] خواهد آمد که مانند [[تاریکی]] شب، ظلمانی خواهد بود. شخصی سؤال کرد: ‌ای [[رسول خدا]] در آن [[فتنه‌ها]] چه کنیم؟ حضرت فرمود: مانند پلاس و [[گلیم خانه خود باشید]]<ref>یأتی، ص ۱۴۷.</ref>. در [[حدیث]] دیگری فرمود: [[فتنه‌ها]] همانند سیل به شما [[هجوم]] خواهد آورد، پس زمانی که آن را دیدید، در خانه‌های خود جمع شوید و شمشیرهای خود را بشکنید و صورت خود را بپوشانید (یعنی در زمان چنین فتنه‌ای، به شدت [[تقیه]] کنید و [[جان]] خود را حفظ نمایید، [[فتنه]] را تقویت ننموده و از پرداختن به آن بر حذر باشید)<ref>همان.</ref>.  
*[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: پنج [[فتنه]] در [[امت]] [[رسول خدا]]{{صل}} به وقوع خواهد پیوست که در پنجمین [[فتنه]]، از شدت آن عقل‌های [[مردم]] زایل شده و [[مردم]] مانند بهائم و چهارپایان خواهند بود. در موضوع [[عقل]] گفته شد که زایل شدن [[عقول]] در [[آخرالزمان]] بدان معنی نیست که [[انسان‌ها]] مانند دیوانه‌های زنجیری بشوند، بلکه با توجه به مفهوم [[حقیقی]] [[عقل]]، جامعه‌ای پیش خواهد آمد که بسیاری از کرامت‌های انسانی از میان خواهد رفت و [[مردم]] صرفاً در پی به دست آوردن و آباد ساختن [[دنیا]] هستند و تنها چیزی که بدان نمی‌اندیشند [[آخرت]] دست!<ref>ملاحم، ص ۲۰ - ۲۱. ر.ک: عقل.</ref>  
# [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: (در [[فتنه‌ها]] داخل نشوید و بر [[آشوب]] نیفزایید و) مانند گلیمی در خانه خود باشید زیرا غبار به چشم کسی می‌رود که [[خاک]] بر هوا کند! و در [[حدیث]] دیگری می‌فرماید: (به هنگامه [[فتنه]] خودداری کنید و) زبان خود را نگاه دارید و ملازم خانه خود باشد تا [[بلا]] شامل حال شما نشود...<ref>غیبت نعمانی، ص ۱۹۷.</ref>.
*[[رسول خدا]] فرمود: پس از [[رحلت]] من از میان شما، پنج [[فتنه]] رخ می‌دهد که آخرین [[فتنه]]، [[فتنه سفیانی]] است. این [[فتنه‌ها]] از [[مدینه]]، [[مکه]]، [[یمن]] و [[شام]] ([[سوریه]]) برمی‌خیزد و [[فتنه سفیانی]] از سرزمین [[شام]] برخواهد خاست. در برخی [[روایات]]، در زمان نزدیک [[ظهور]]، فتنه‌ای [[پیش‌بینی]] شده که در ابتدا در نظر [[مردم]] بی‌اهمیت جلوه می‌کنند و خیلی به آن توجه نمی‌کنند. اما همین [[فتنه]] بی‌ارزش کم کم پا می‌گیرد و به معضلی مهم تبدیل می‌شود، به گونه‌ای که دیگر مهار کردن آن ممکن نخواهد بود، در پی [[سرکوب]] آن از سویی، از سوی دیگر سر برمی‌آورد. در این بین نوای آسمانی به [[نام حضرت مهدی]]{{ع}} بلند می‌شود و [[حضرت]] [[ظهور]] خواهد نمود<ref>ملاحم: ۴۷ و ۶۰.</ref>.  
# [[امام صادق]] {{ع}} به [[سدیر]] صیرفی فرمودند: ‌ای [[سدیر]]! پایبند منزل خود باش و همانند گلیمی از گلیم‌های خانه‌ات باش (و خود را داخل [[آشوب]] و [[فتنه]] منما و [[تقیه]] و خودداری بنما، تا زمانی که شب و روز به آرامی از پی هم می‌آیند این گونه باش، و زمانی که شنیدی [[سفیانی]] [[قیام]] کرده به سوی ما بشتاب، اگرچه با پای پیاده باشی<ref>روضة کافی، ج ۸، ص ۲۶۴.</ref>. در روایتی [[حذیفه]] می‌گوید: اگر خواستید بدانید که دچار [[فتنه]] شده‌اید یا خیر، پس بنگرید که آیا چیزی را که [[حلال]] بوده، [[حرام]] می‌دانید یا خیر؛ و چیزی را که [[حرام]] بوده، اکنون [[حلال]] می‌دانید یا خیر<ref>یأتی، ص ۱۷۹.</ref>.
*[[امام رضا]]{{ع}} فرمود: فتنه‌ای [[ناشنوا]] و ناشنوا‌کننده روی خواهد داد و آن [[امتحان]] بزرگی خواهد بود. [[مردم]] در آن [[فتنه]] [[آزمایش]] می‌شوند، آنگونه که زرگران طلا را می‌آزمایند و [[خالص]] می‌کنند. این [[فتنه]] در [[زمان غیبت]] [[فرزند]] چهارم من ([[حضرت قائم]]{{ع}}) رخ می‌دهد که مردان تیزبین و [[زیرکی]] که از فرط دقت موی را از میان می‌شکافند، باز هم به اشتباه و [[خطا]] گرفتار خواهند شد. در آن زمان فقط [[دوستان]] و [[شیعیان]] [[حقیقی]] ما [[نجات]] می‌یابند و [[دوستان]] بسیار صمیمی یکدیگر را رها خواهند کرد. [[مؤمنان راستین]] در آن روزگار از غیبتش در [[اندوه]] و [[غم]] به سر می‌برند و از ندیدن ایشان [[حسرت]] می‌خورند و حیرانند. سپس [[حضرت]] سر [[مبارک]] را به زیر انداخت و دوباره سربلند نمود و فرمود: [[پدر]] و مادرم فدای او [[باد]]!... نام او را از [[آسمان]] ندا خواهند داد که همه [[مردم]] از دور و نزدیک، یکسان خواهند شنید. این ندا نوید [[رحمت]] برای [[شیعیان]]، و برای [[کافران]] [[وعده]] [[عذاب]] خواهد بود. در [[حدیثی]] [[امام جواد]]{{ع}} فرمود: زمانی خواهد رسید که [[امام]] شما از دیدگان‌تان مخفی خواهد بود، پس [[بدا]] به حال کسانی که از این [[غیبت]] به [[شک]] و تردید بیفتند و خوشا به حال کسانی که [[دین]] خود را حفظ نموده و از [[فتنه‌ها]] دوری گزینند، زیرا در آن زمان فتنه‌هایی رخ خواهد داد که همگان، حتی بزرگان [[مردم]] نیز در آن گرفتار می‌شوند، فتنه‌هایی که کوه‌های سخت را جا به جا می‌کند!<ref>یأتی، ص ۵۰۴ و ۵۰۷. غیبت نعمانی، ص ۱۸۶.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص ۴۴۹.</ref>.
# [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: پس از من امتم دچار چهار [[فتنه]] خواهند شد. در اولین [[فتنه]]، [[خون‌ریزی]] خواهد شد و در [[فتنه]] دوم علاوه بر [[خونریزی]]، [[اموال]] نیز از بین خواهد رفت و در سومین [[فتنه]] هم [[خونریزی]] خواهد بود، هم به تاراج رفتن [[اموال]] و هم بی‌حرمتی نسبت به [[زنان]] [[حلال]] شمرده خواهد شد. چهارمین [[فتنه]]، فتنه‌ای خواهد بود کور و کرکننده است و همگان را فرا گیرد و چون کشتی‌ای که در دریایی طوفانی گرفتار آمده، از آن نمی‌توان رهایی یافت، این [[فتنه]] از [[شام]] ([[سوریه]]) شروع می‌شود و سرزمین [[عراق]] را فرا می‌گیرد و اثرات آن [[فتنه]] تا [[جزیره]](العرب) نیز خواهد رسید و [[مردم]] در آن [[بلاها]] مانند پوستی که دباغی شود در فشار قرار خواهند گرفت تا جایی که [[امان]] همه را خواهد برید. از هر گوشه‌ای که آن [[فتنه]] را دفع کنند، از سویی دیگر سر برخواهد آورد<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۳۷۱ و معجم احادیث الامام مهدی، ج ۱، ص ۸۸ و ملاحم، ص ۳۹.</ref> و در روایتی دیگر [[رسول خدا]] فرمود: در چنین روزگاری مردن بهتر از حیات خواهد بود.  
==پرسش مستقیم==
# در [[روایت]] دیگری چنین آمده است: آن‌گاه فتنه‌ای پدید می‌آید، به گونه‌ای که خانه‌ای نیست که [[فتنه]] داخل آن نشده باشد و مسلمانی نیست که سیلی آن را به صورت خود لمس نکرده باشد، تا آنکه مردی از [[خاندان]] من [[ظهور]] نماید<ref>موعود نامه، ص ۵۳۲.</ref>. در [[احادیث]] متعددی از [[فتنه]] فراگیر در [[آخرالزمان]] یاد شده است. فتنه‌ای که در هر خانه‌ای خواهد رفت و گریبان هر مسلمانی را خواهد گرفت<ref>یأتی، ص ۱۹۳ و ملاحم، ۲۳.</ref>.  
# در [[حدیث]] دیگری فرمود: فتنه‌ای برپا خواهد شد. آنگونه که [[بدن انسان]] می‌میرد، [[دل]] [[مؤمنان]] در آن [[فتنه‌ها]] خواهد مرد. مانند شب تار و [[دود]] همگان را فراگیرد، در طول یک روز و به فاصله یک صبح تا [[شام]]، [[انسان]] [[دین]] خود را از دست می‌دهد و بسیاری در این [[فتنه‌ها]] و آزمایش‌ها [[دین]] خود را به [[دنیا]] خواهند فروخت<ref>یأتی، ص ۲۳۸ و ۵۰۷.</ref>.  
# [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمود: پنج [[فتنه]] در [[امت]] [[رسول خدا]] {{صل}} به وقوع خواهد پیوست که در پنجمین [[فتنه]]، از شدت آن عقل‌های [[مردم]] زایل شده و [[مردم]] مانند بهائم و چهارپایان خواهند بود. در موضوع [[عقل]] گفته شد که زایل شدن [[عقول]] در [[آخرالزمان]] بدان معنی نیست که [[انسان‌ها]] مانند دیوانه‌های زنجیری بشوند، بلکه با توجه به مفهوم [[حقیقی]] [[عقل]]، جامعه‌ای پیش خواهد آمد که بسیاری از کرامت‌های انسانی از میان خواهد رفت و [[مردم]] صرفاً در پی به دست آوردن و آباد ساختن [[دنیا]] هستند و تنها چیزی که بدان نمی‌اندیشند [[آخرت]] دست!<ref>ملاحم، ص ۲۰ - ۲۱. ر. ک: عقل.</ref>.
# [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: پس از [[رحلت]] من از میان شما، پنج [[فتنه]] رخ می‌دهد که آخرین [[فتنه]]، [[فتنه سفیانی]] است. این [[فتنه‌ها]] از [[مدینه]]، [[مکه]]، [[یمن]] و [[شام]] ([[سوریه]]) برمی‌خیزد و [[فتنه سفیانی]] از سرزمین [[شام]] برخواهد خاست. در برخی [[روایات]]، در زمان نزدیک [[ظهور]]، فتنه‌ای [[پیش‌بینی]] شده که در ابتدا در نظر [[مردم]] بی‌اهمیت جلوه می‌کنند و خیلی به آن توجه نمی‌کنند. اما همین [[فتنه]] بی‌ارزش کم کم پا می‌گیرد و به معضلی مهم تبدیل می‌شود، به گونه‌ای که دیگر مهار کردن آن ممکن نخواهد بود، در پی [[سرکوب]] آن از سویی، از سوی دیگر سر برمی‌آورد. در این بین نوای آسمانی به [[نام حضرت مهدی]] {{ع}} بلند می‌شود و حضرت [[ظهور]] خواهد نمود<ref>ملاحم: ۴۷ و ۶۰.</ref>.  
# [[امام رضا]] {{ع}} فرمود: فتنه‌ای [[ناشنوا]] و ناشنوا‌کننده روی خواهد داد و آن [[امتحان]] بزرگی خواهد بود. [[مردم]] در آن [[فتنه]] [[آزمایش]] می‌شوند، آنگونه که زرگران طلا را می‌آزمایند و [[خالص]] می‌کنند. این [[فتنه]] در [[زمان غیبت]] [[فرزند]] چهارم من ([[حضرت قائم]] {{ع}}) رخ می‌دهد که مردان تیزبین و [[زیرکی]] که از فرط دقت موی را از میان می‌شکافند، باز هم به اشتباه و [[خطا]] گرفتار خواهند شد. در آن زمان فقط [[دوستان]] و [[شیعیان]] [[حقیقی]] ما [[نجات]] می‌یابند و [[دوستان]] بسیار صمیمی یکدیگر را رها خواهند کرد. [[مؤمنان راستین]] در آن روزگار از غیبتش در [[اندوه]] و [[غم]] به سر می‌برند و از ندیدن ایشان [[حسرت]] می‌خورند و حیرانند. سپس حضرت سر [[مبارک]] را به زیر انداخت و دوباره سربلند نمود و فرمود: پدر و مادرم فدای او [[باد]]!... نام او را از [[آسمان]] ندا خواهند داد که همه [[مردم]] از دور و نزدیک، یکسان خواهند شنید. این ندا نوید [[رحمت]] برای [[شیعیان]]، و برای [[کافران]] [[وعده]] [[عذاب]] خواهد بود. در [[حدیثی]] [[امام جواد]] {{ع}} فرمود: زمانی خواهد رسید که [[امام]] شما از دیدگان‌تان مخفی خواهد بود، پس [[بدا]] به حال کسانی که از این [[غیبت]] به [[شک]] و تردید بیفتند و خوشا به حال کسانی که [[دین]] خود را حفظ نموده و از [[فتنه‌ها]] دوری گزینند، زیرا در آن زمان فتنه‌هایی رخ خواهد داد که همگان، حتی بزرگان [[مردم]] نیز در آن گرفتار می‌شوند، فتنه‌هایی که کوه‌های سخت را جا به جا می‌کند!<ref>یأتی، ص ۵۰۴ و ۵۰۷. غیبت نعمانی، ص ۱۸۶.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص ۴۴۹.</ref>
 
== پرسش مستقیم ==
{{پرسش وابسته}}
* [[آیا وجود فتنه از نشانه‌های ظهور است؟ (پرسش)]]
* [[آیا وجود فتنه از نشانه‌های ظهور است؟ (پرسش)]]
* [[ چه فتنه‌هایی پیش از ظهور امام مهدی اتفاق می‌افتد؟ (پرسش)]]
* [[چه فتنه‌هایی پیش از ظهور امام مهدی اتفاق می‌افتد؟ (پرسش)]]
== پرسش‌های وابسته ==
{{پایان پرسش وابسته}}
 
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{پرسش‌های وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
{{ستون-شروع|7}}  
* [[آرماگدون]]
* [[آرماگدون]]
* [[بحران معنویت]]
* [[بحران معنویت]]
* [[پارکلیت]]
* [[پارکلیت]]
* [[جیش الغضب]]
* [[جیش الغضب]]
* [[حکومت امام زمان]]{{ع}}
* [[حکومت امام زمان]] {{ع}}
* [[خروج جنبنده‌ای از زمین]]
* [[خروج جنبنده‌ای از زمین]]
* [[خروج سفیانی]]
* [[خروج سفیانی]]
* [[خروج منبعث سوم]]
* [[خروج منبعث سوم]]
* [[رجعت]]
* [[رجعت]]
* [[رویارویی امام مهدی]]{{ع}} با [[جاهلان]]  
* [[رویارویی امام مهدی]] {{ع}} با [[جاهلان]]  
* [[سوشیانس]]
* [[سوشیانس]]
* [[سوشینت]]  
* [[سوشینت]]  
* [[صلح و آرامش پایدار|صلح و آرامش پایدار در سرتاسر جهان]]
* [[صلح و آرامش پایدار|صلح و آرامش پایدار در سرتاسر جهان]]
* [[ظهور امام مهدی]]{{ع}}
* [[ظهور امام مهدی]] {{ع}}
* [[ظهور دجال]]
* [[ظهور دجال]]
* [[ظهور منجی|ظهور منجی بزرگ بشر]]
* [[ظهور منجی|ظهور منجی بزرگ بشر]]
خط ۵۵: خط ۵۹:
* [[میتریا]]
* [[میتریا]]
* [[ندای آسمانی]]
* [[ندای آسمانی]]
* [[نزول عیسی]]{{ع}}
* [[نزول عیسی]] {{ع}}
* [[نشانه‌های آخر الزمان|نشانه‌ها و رخدادهای مهم آخر الزمان]]
* [[نشانه‌های آخر الزمان|نشانه‌ها و رخدادهای مهم آخر الزمان]]
* [[نشانه‌های ظهور]]
* [[نشانه‌های ظهور]]
خط ۶۳: خط ۶۷:
* [[هوشیدر]]
* [[هوشیدر]]
* [[هوشیدرماه]]
* [[هوشیدرماه]]
*[[ابدال]]
* [[ابدال]]
*[[ابر رام]]
* [[ابر رام]]
*[[ابر سخت]]
* [[ابر سخت]]
*[[ابراهیم بن ادریس]]
* [[ابراهیم بن ادریس]]
*[[ابراهیم بن محمد تبریزی]]
* [[ابراهیم بن محمد تبریزی]]
*[[ابراهیم بن محمد همدانی]]
* [[ابراهیم بن محمد همدانی]]
*[[ابراهیم بن مهزیار اهوازی]]
* [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی]]
*[[ابروهای حضرت]]
* [[ابروهای حضرت]]
*[[ابقع]]
* [[ابقع]]
*[[ابن ابی العزاقر]]
* [[ابن ابی العزاقر]]
*[[ابن ابی زینب]]
* [[ابن ابی زینب]]
*[[ابن الحسین]]
* [[ابن الحسین]]
*[[ابن انباری]]
* [[ابن انباری]]
*[[ابن بابویه]]
* [[ابن بابویه]]
*[[ابن جنید]]
* [[ابن جنید]]
*[[ابن حسام]]
* [[ابن حسام]]
*[[ابن حوشب]]
* [[ابن حوشب]]
*[[ابن خلدون]]
* [[ابن خلدون]]
*[[ابن شاذان]]
* [[ابن شاذان]]
*[[ابن متیل]]
* [[ابن متیل]]
*[[ابن مغازلی]]
* [[ابن مغازلی]]
*[[ابن یمین]]
* [[ابن یمین]]
*[[ابو ابراهیم]]
* [[ابو ابراهیم]]
*[[ابو اسحاق ابو عبیده ثقفی]]
* [[ابو اسحاق ابو عبیده ثقفی]]
*[[ابو الادیان]]
* [[ابو الادیان]]
*[[ابو الحسن]]
* [[ابو الحسن]]
*[[ابو الدنیا]]
* [[ابو الدنیا]]
*[[ابو العنبس]]
* [[ابو العنبس]]
*[[ابو القاسم حسن بن احمد]]
* [[ابو القاسم حسن بن احمد]]
*[[ابو القاسم]]
* [[ابو القاسم]]
*[[ابو بکر بغدادی]]
* [[ابو بکر بغدادی]]
*[[ابو جعفر]]
* [[ابو جعفر]]
*[[ابو حامد عمران بن مفلس]]
* [[ابو حامد عمران بن مفلس]]
*[[ابو دجانه انصاری]]
* [[ابو دجانه انصاری]]
*[[ابو دلف کاتب]]
* [[ابو دلف کاتب]]
*[[ابو سهل نوبختی]]
* [[ابو سهل نوبختی]]
*[[ابو صالح]]
* [[ابو صالح]]
*[[ابو عبد الله بزوفری]]
* [[ابو عبد الله بزوفری]]
*[[ابو عبد الله]]
* [[ابو عبد الله]]
*[[ابو علی حجدر]]
* [[ابو علی حجدر]]
*[[ابو غالب]]
* [[ابو غالب]]
*[[ابو محمد حسین بن ابراهیم]]
* [[ابو محمد حسین بن ابراهیم]]
*[[ابو محمد]]
* [[ابو محمد]]
*[[ابو هاشم جعفری]]
* [[ابو هاشم جعفری]]
*[[اثبات الوصیه]]
* [[اثبات الوصیه]]
*[[اثبات امامت حضرت]]
* [[اثبات امامت حضرت]]
*[[اثبات وجود مهدی]]
* [[اثبات وجود مهدی]]
*[[اثنی عشری]]
* [[اثنی عشری]]
*[[احبشیه]]
* [[احبشیه]]
*[[احجار الزیت]]
* [[احجار الزیت]]
*[[احسان]]
* [[احسان]]
*[[احکام جدید]]
* [[احکام جدید]]
*[[احمد الکاتب]]
* [[احمد الکاتب]]
*[[احمد امین مصری]]
* [[احمد امین مصری]]
*[[احمد بن ابراهیم]]
* [[احمد بن ابراهیم]]
*[[احمد بن اسحاق اشعری]]
* [[احمد بن اسحاق اشعری]]
*[[احمد بن عبد الله هاشمی]]
* [[احمد بن عبد الله هاشمی]]
*[[احمد بن محمد زجورجی]]
* [[احمد بن محمد زجورجی]]
*[[احمد بن هلال]]
* [[احمد بن هلال]]
*[[احمد]]
* [[احمد]]
*[[احمدیه]]
* [[احمدیه]]
*[[احیای سنت محمدی]]
* [[احیای سنت محمدی]]
*[[اخباریه]]
* [[اخباریه]]
*[[اخلاق حضرت]]
* [[اخلاق حضرت]]
*[[اخنس]]
* [[اخنس]]
*[[اخیار]]
* [[اخیار]]
*[[ادعای ارتباط با حضرت]]
* [[ادعای ارتباط با حضرت]]
*[[ادعای مهدویت]]
* [[ادعای مهدویت]]
*[[ادعای نیابت]]
* [[ادعای نیابت]]
*[[ادعیه امام زمان]]
* [[ادعیه امام زمان]]
*[[اذاعه]]
* [[اذاعه]]
*[[اذن سامعه]]
* [[اذن سامعه]]
*[[اربعینیات درباره حضرت]]
* [[اربعینیات درباره حضرت]]
*[[ارتباط با حضرت]]
* [[ارتباط با حضرت]]
*[[ارشاد]]
* [[ارشاد]]
*[[ارمینیه]]
* [[ارمینیه]]
*[[ارنون]]
* [[ارنون]]
*[[ازد]]
* [[ازد]]
*[[ازدواج حضرت]]
* [[ازدواج حضرت]]
*[[اسامی حضرت در کتب ادیان]]
* [[اسامی حضرت در کتب ادیان]]
*[[اسب حضرت]]
* [[اسب حضرت]]
*[[استخاره امام زمان]]
* [[استخاره امام زمان]]
*[[استخلاف]]
* [[استخلاف]]
*[[استضعاف]]
* [[استضعاف]]
*[[استغاثه به حضرت مهدی]]
* [[استغاثه به حضرت مهدی]]
*[[استکبار جهانی و مهدی‌باوری]]
* [[استکبار جهانی و مهدی‌باوری]]
*[[اسحاق احمر]]
* [[اسحاق احمر]]
*[[اسحاق بن اسماعیل]]
* [[اسحاق بن اسماعیل]]
*[[اسحاق بن یعقوب]]
* [[اسحاق بن یعقوب]]
*[[اسدی]]
* [[اسدی]]
*[[اسراء]]
* [[اسراء]]
*[[اسرافیل]]
* [[اسرافیل]]
*[[اسکافی]]
* [[اسکافی]]
*[[اسم اصلی حضرت]]
* [[اسم اصلی حضرت]]
*[[اسم حضرت]]
* [[اسم حضرت]]
*[[اسماعیل بن جعفر الصادق]]
* [[اسماعیل بن جعفر الصادق]]
*[[اسماعیل بن صادق]]
* [[اسماعیل بن صادق]]
*[[اسماعیل بن علی]]
* [[اسماعیل بن علی]]
*[[اسماعیل بن موسی بن جعفر]]
* [[اسماعیل بن موسی بن جعفر]]
*[[اسماعیلیه]]
* [[اسماعیلیه]]
*[[اشتراط الساعه]]
* [[اشتراط الساعه]]
*[[اشعیا]]
* [[اشعیا]]
*اصحاب حضرت
* اصحاب حضرت
*[[اصحاب طالوت]]
* [[اصحاب طالوت]]
*[[اصحاب کهف]]
* [[اصحاب کهف]]
*اصل
* اصل
*[[اصهب]]
* [[اصهب]]
*[[اعاجم]]
* [[اعاجم]]
*[[اعتقاد به منجی]]
* [[اعتقاد به منجی]]
*[[اعتقاد به مهدی]]
* [[اعتقاد به مهدی]]
*[[اعلام الوری]]
* [[اعلام الوری]]
*[[اعلام ظهور]]
* [[اعلام ظهور]]
*[[اعیان الشیعه]]
* [[اعیان الشیعه]]
*[[افضل الاعمال]]
* [[افضل الاعمال]]
*[[افیق]]
* [[افیق]]
*[[اقامتگاه حضرت]]
* [[اقامتگاه حضرت]]
*[[اقتصاد در عصر ظهور]]
* [[اقتصاد در عصر ظهور]]
*[[اقلیت‌ها در حکومت حضرت]]
* [[اقلیت‌ها در حکومت حضرت]]
*[[البیعه لله]]
* [[البیعه لله]]
*[[الر]]
* [[الر]]
*[[الغیبه]]
* [[الغیبه]]
*[[الفصول العشره فی الغیبه]]
* [[الفصول العشره فی الغیبه]]
*[[المهدی]]
* [[المهدی]]
*[[الواح موسی]]
* [[الواح موسی]]
*[[الیاس]]
* [[الیاس]]
*[[ام ایمن]]
* [[ام ایمن]]
*[[ام خالد]]
* [[ام خالد]]
*[[ام محمد]]
* [[ام محمد]]
*[[امام زمان]]
* [[امام زمان]]
* [[امام مهدی]]{{ع}}
* [[امام مهدی]] {{ع}}
*[[امامیه]]
* [[امامیه]]
*[[امان زمین]]
* [[امان زمین]]
*[[امت امت]]
* [[امت امت]]
*[[امت معدوده]]
* [[امت معدوده]]
*[[امر به منکر]]
* [[امر به منکر]]
*[[امر ناگهانی]]
* [[امر ناگهانی]]
*[[امکان رجعت]]
* [[امکان رجعت]]
*[[امن یجیب]]
* [[امن یجیب]]
*[[امنیت پس از ظهور]]
* [[امنیت پس از ظهور]]
*[[امنیت پیش از ظهور]]
* [[امنیت پیش از ظهور]]
*[[امیر الامره]]
* [[امیر الامره]]
*[[امیر المؤمنین]]
* [[امیر المؤمنین]]
*[[انا انزلنا]]
* [[انا انزلنا]]
*[[انتظار در مسیحیت]]
* [[انتظار در مسیحیت]]
*[[انتظار فرج]]
* [[انتظار فرج]]
*[[انتظار مثبت]]
* [[انتظار مثبت]]
*[[انتظار منفی]]
* [[انتظار منفی]]
*[[انتظار و بهداشت روان]]
* [[انتظار و بهداشت روان]]
*[[انتظار و صهیونیسم]]
* [[انتظار و صهیونیسم]]
*[[انتظار]]
* [[انتظار]]
*[[انجیل و بشارت موعود]]
* [[انجیل و بشارت موعود]]
*[[اندام حضرت]]
* [[اندام حضرت]]
*[[انصار حضرت]]
* انصار حضرت
*[[انطاکیه]
* [[انطاکیه]]
*


==منابع==
== منابع ==
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
{{منابع}}
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
# [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{امام مهدی}}
[[رده:مدخل]]


[[رده:امام مهدی]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:فتنه]]
[[رده:فتنه]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۹

فتنه، یکی از واژه‌های پرکاربرد درباره حوادث آخرالزمان و آفت‌های آن است؛ از آن جمله می‌توان آشوب، حوادث ناگوار روزگار، اختلاف‌پراکنی، تفرقه‌اندازی، جنگ، ناامنی، گمراهی، عذاب، بلاهای آسمانی. نامشخص بودن حق و باطل و... یاد نمود. روایات زیادی در این باره وجود دارد.

مقدمه

واژه "فتنه" در قرآن کریم و سنت به دو معنای عام و خاص آمده است. معنی عام آن عبارت است از هر امتحان و آزمایش که برای انسان پیش آید و معنی خاص آن عبارت از حوادث و پیشامدهایی است که مسلمانان را در بوته امتحان قرار داده و از مرز دیانت منحرف می‌سازد و مقصود از آشوب‌های داخلی و خارجی که پیامبر (ص) هشدار داده همین معنا است. در میان صحابه، حذیفه بن یمان در آگاهی به روایات فتنه معروف بوده است.

عده‌ای از راویان و دانشمندان اسلامی کتب‌های خاصی به نام "الفتن و الملاحم" و مانند آن تألیف نموده و روایات وارد شده در این زمینه را در آن کتاب‌ها گرد آورده‌اند[۱].

در روایات، از فتنه به یکی از آفت‌های دوران آخر الزمان یاد شده است. از آن جمله می‌توان آشوب، حوادث ناگوار روزگار، اختلاف‌پراکنی، تفرقه‌اندازی، جنگ، ناامنی، گمراهی، عذاب، بلاهای آسمانی. نامشخص بودن حق و باطل و... یاد نمود. در قرآن نیز این واژه بسیار به کار رفته است[۲].

روایات و فتنه در آخرالزمان

روایات زیادی به ما رسیده که در آنها ما را از انواع فتنه‌ها بر حذر داشته‌اند و پیشاپیش آن را به ما گوشزد کرده‌اند. علما در طول تاریخ اسلام کتاب‌های زیادی در خصوص جمع‌آوری این روایات تألیف نموده‌اند[۳].

  1. امیرمؤمنان (ع) در نهج البلاغه فرمود: در زمان فتنه همانند بچه شتر باشید؛ زیرا بچه شتر نه آنقدر کمر محکمی دارد که بار بر روی او نهند و نه قادر به شیر دادن است[۴]. یعنی مؤمنین در فتنه‌ها باید به گونه‌ای رفتار کنند که هم ایمان و سلامت خود را حفظ کرده و هم بتوانند بر فتنه فایق آیند و از آن گذر کنند و این در زمانی است که فتنه‌ای برپا شود و دخالت در آن هیچ سودی برای انسان نداشته باشد بلکه وارد شدن در آن فتنه باعث هلاکت انسان بشود. اما فتنه‌ای که نبرد حق و باطل است و ایجاب می‌کند انسان مؤمن پنجه در پنجه آن بیفکند و خود را به خطر بیاندازد، بحثی جداست. همان گونه که امیرمؤمنان (ع) در فتنه‌های پس از رحلت رسول خدا به جنگ نپرداخت اما در فتنه‌های بعد از حکومت خود، هیچ‌گاه دست از قبضه شمشیر برنداشت تا زمانی که به شهادت رسید، و زمانی تن به حکمیت داد، که دید جان خود وعده کمی که اطراف ایشان بودند در خطر است و جانبازی در این برهه علاوه بر اینکه تأثیری در اعتلای حق ندارد بلکه همان تعداد اندک نیز از بین خواهند رفت. بنابراین در ضمن پذیرش حکمیت، مخالفت خود را نیز با طریقه اجرای حکمیت توسط باران بی‌وفای خود ابراز داشت، و مبارزه نرم خود را در قالب خطبه‌هایی بیان نمودند و اشتباهات یاران سست عنصر را به آنان یادآور می‌شوند[۵].
  2. پیامبر اکرم (ص) فرمود: "در آینده، روزگاری به شما روی می‌آورد که جهل و نادانی در آن فرود می‌آید و علم و دانش از آن رخت برمی‌بندد و هرج‌ومرج در آن فراوان می‌گردد". عرض شد: یا رسول الله! چگونه هرج و مرج پدید می‌آید؟ فرمود: "کشتار"[۶].
  3. در حدیث دیگری از آن حضرت آمده که: "زمانی پیش از قیامت، هرج‌ومرج پیش خواهد آمد". عرض شد: چگونه هرج و مرجی‌؟ فرمود: "کشتار، نه کشتار کفار، بلکه همین امت به جان یکدیگر می‌افتند تا جائی که برادر، برادر خود را بکشد. عقول مردم در آن زمان گرفته می‌شود"[۷].[۸]
  4. رسول خدا (ص) فرمود: فتنه‌هایی در آینده خواهد آمد که مانند تاریکی شب، ظلمانی خواهد بود. شخصی سؤال کرد: ‌ای رسول خدا در آن فتنه‌ها چه کنیم؟ حضرت فرمود: مانند پلاس و گلیم خانه خود باشید[۹]. در حدیث دیگری فرمود: فتنه‌ها همانند سیل به شما هجوم خواهد آورد، پس زمانی که آن را دیدید، در خانه‌های خود جمع شوید و شمشیرهای خود را بشکنید و صورت خود را بپوشانید (یعنی در زمان چنین فتنه‌ای، به شدت تقیه کنید و جان خود را حفظ نمایید، فتنه را تقویت ننموده و از پرداختن به آن بر حذر باشید)[۱۰].
  5. امام صادق (ع) فرمود: (در فتنه‌ها داخل نشوید و بر آشوب نیفزایید و) مانند گلیمی در خانه خود باشید زیرا غبار به چشم کسی می‌رود که خاک بر هوا کند! و در حدیث دیگری می‌فرماید: (به هنگامه فتنه خودداری کنید و) زبان خود را نگاه دارید و ملازم خانه خود باشد تا بلا شامل حال شما نشود...[۱۱].
  6. امام صادق (ع) به سدیر صیرفی فرمودند: ‌ای سدیر! پایبند منزل خود باش و همانند گلیمی از گلیم‌های خانه‌ات باش (و خود را داخل آشوب و فتنه منما و تقیه و خودداری بنما، تا زمانی که شب و روز به آرامی از پی هم می‌آیند این گونه باش، و زمانی که شنیدی سفیانی قیام کرده به سوی ما بشتاب، اگرچه با پای پیاده باشی[۱۲]. در روایتی حذیفه می‌گوید: اگر خواستید بدانید که دچار فتنه شده‌اید یا خیر، پس بنگرید که آیا چیزی را که حلال بوده، حرام می‌دانید یا خیر؛ و چیزی را که حرام بوده، اکنون حلال می‌دانید یا خیر[۱۳].
  7. رسول خدا (ص) فرمود: پس از من امتم دچار چهار فتنه خواهند شد. در اولین فتنه، خون‌ریزی خواهد شد و در فتنه دوم علاوه بر خونریزی، اموال نیز از بین خواهد رفت و در سومین فتنه هم خونریزی خواهد بود، هم به تاراج رفتن اموال و هم بی‌حرمتی نسبت به زنان حلال شمرده خواهد شد. چهارمین فتنه، فتنه‌ای خواهد بود کور و کرکننده است و همگان را فرا گیرد و چون کشتی‌ای که در دریایی طوفانی گرفتار آمده، از آن نمی‌توان رهایی یافت، این فتنه از شام (سوریه) شروع می‌شود و سرزمین عراق را فرا می‌گیرد و اثرات آن فتنه تا جزیره(العرب) نیز خواهد رسید و مردم در آن بلاها مانند پوستی که دباغی شود در فشار قرار خواهند گرفت تا جایی که امان همه را خواهد برید. از هر گوشه‌ای که آن فتنه را دفع کنند، از سویی دیگر سر برخواهد آورد[۱۴] و در روایتی دیگر رسول خدا فرمود: در چنین روزگاری مردن بهتر از حیات خواهد بود.
  8. در روایت دیگری چنین آمده است: آن‌گاه فتنه‌ای پدید می‌آید، به گونه‌ای که خانه‌ای نیست که فتنه داخل آن نشده باشد و مسلمانی نیست که سیلی آن را به صورت خود لمس نکرده باشد، تا آنکه مردی از خاندان من ظهور نماید[۱۵]. در احادیث متعددی از فتنه فراگیر در آخرالزمان یاد شده است. فتنه‌ای که در هر خانه‌ای خواهد رفت و گریبان هر مسلمانی را خواهد گرفت[۱۶].
  9. در حدیث دیگری فرمود: فتنه‌ای برپا خواهد شد. آنگونه که بدن انسان می‌میرد، دل مؤمنان در آن فتنه‌ها خواهد مرد. مانند شب تار و دود همگان را فراگیرد، در طول یک روز و به فاصله یک صبح تا شام، انسان دین خود را از دست می‌دهد و بسیاری در این فتنه‌ها و آزمایش‌ها دین خود را به دنیا خواهند فروخت[۱۷].
  10. امیرالمؤمنین (ع) فرمود: پنج فتنه در امت رسول خدا (ص) به وقوع خواهد پیوست که در پنجمین فتنه، از شدت آن عقل‌های مردم زایل شده و مردم مانند بهائم و چهارپایان خواهند بود. در موضوع عقل گفته شد که زایل شدن عقول در آخرالزمان بدان معنی نیست که انسان‌ها مانند دیوانه‌های زنجیری بشوند، بلکه با توجه به مفهوم حقیقی عقل، جامعه‌ای پیش خواهد آمد که بسیاری از کرامت‌های انسانی از میان خواهد رفت و مردم صرفاً در پی به دست آوردن و آباد ساختن دنیا هستند و تنها چیزی که بدان نمی‌اندیشند آخرت دست![۱۸].
  11. رسول خدا (ص) فرمود: پس از رحلت من از میان شما، پنج فتنه رخ می‌دهد که آخرین فتنه، فتنه سفیانی است. این فتنه‌ها از مدینه، مکه، یمن و شام (سوریه) برمی‌خیزد و فتنه سفیانی از سرزمین شام برخواهد خاست. در برخی روایات، در زمان نزدیک ظهور، فتنه‌ای پیش‌بینی شده که در ابتدا در نظر مردم بی‌اهمیت جلوه می‌کنند و خیلی به آن توجه نمی‌کنند. اما همین فتنه بی‌ارزش کم کم پا می‌گیرد و به معضلی مهم تبدیل می‌شود، به گونه‌ای که دیگر مهار کردن آن ممکن نخواهد بود، در پی سرکوب آن از سویی، از سوی دیگر سر برمی‌آورد. در این بین نوای آسمانی به نام حضرت مهدی (ع) بلند می‌شود و حضرت ظهور خواهد نمود[۱۹].
  12. امام رضا (ع) فرمود: فتنه‌ای ناشنوا و ناشنوا‌کننده روی خواهد داد و آن امتحان بزرگی خواهد بود. مردم در آن فتنه آزمایش می‌شوند، آنگونه که زرگران طلا را می‌آزمایند و خالص می‌کنند. این فتنه در زمان غیبت فرزند چهارم من (حضرت قائم (ع)) رخ می‌دهد که مردان تیزبین و زیرکی که از فرط دقت موی را از میان می‌شکافند، باز هم به اشتباه و خطا گرفتار خواهند شد. در آن زمان فقط دوستان و شیعیان حقیقی ما نجات می‌یابند و دوستان بسیار صمیمی یکدیگر را رها خواهند کرد. مؤمنان راستین در آن روزگار از غیبتش در اندوه و غم به سر می‌برند و از ندیدن ایشان حسرت می‌خورند و حیرانند. سپس حضرت سر مبارک را به زیر انداخت و دوباره سربلند نمود و فرمود: پدر و مادرم فدای او باد!... نام او را از آسمان ندا خواهند داد که همه مردم از دور و نزدیک، یکسان خواهند شنید. این ندا نوید رحمت برای شیعیان، و برای کافران وعده عذاب خواهد بود. در حدیثی امام جواد (ع) فرمود: زمانی خواهد رسید که امام شما از دیدگان‌تان مخفی خواهد بود، پس بدا به حال کسانی که از این غیبت به شک و تردید بیفتند و خوشا به حال کسانی که دین خود را حفظ نموده و از فتنه‌ها دوری گزینند، زیرا در آن زمان فتنه‌هایی رخ خواهد داد که همگان، حتی بزرگان مردم نیز در آن گرفتار می‌شوند، فتنه‌هایی که کوه‌های سخت را جا به جا می‌کند![۲۰].[۲۱]

پرسش مستقیم

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۳۱.
  2. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۳۱.
  3. ر. ک: ملاحم و فتن.
  4. نهج البلاغه، حکمت ۱: «كُنْ فِي الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ، لَا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ»
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۳۱.
  6. کنز العمال، حدیث ۳۰۸۵۰.
  7. کنز العمال، حدیث ۳۱۱۹۵.
  8. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۷۳.
  9. یأتی، ص ۱۴۷.
  10. همان.
  11. غیبت نعمانی، ص ۱۹۷.
  12. روضة کافی، ج ۸، ص ۲۶۴.
  13. یأتی، ص ۱۷۹.
  14. کمال الدین، ج ۲، ص ۳۷۱ و معجم احادیث الامام مهدی، ج ۱، ص ۸۸ و ملاحم، ص ۳۹.
  15. موعود نامه، ص ۵۳۲.
  16. یأتی، ص ۱۹۳ و ملاحم، ۲۳.
  17. یأتی، ص ۲۳۸ و ۵۰۷.
  18. ملاحم، ص ۲۰ - ۲۱. ر. ک: عقل.
  19. ملاحم: ۴۷ و ۶۰.
  20. یأتی، ص ۵۰۴ و ۵۰۷. غیبت نعمانی، ص ۱۸۶.
  21. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان. ص ۴۴۹.