مکه: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'یأتی: ص' به 'سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۱۹: خط ۱۹:
==مکه در فرهنگنامه آخرالزمان==
==مکه در فرهنگنامه آخرالزمان==
*مکه زادگاه [[پیامبر اسلام]] است و خانه [[کعبه]] در [[مسجد الحرام]]، در این [[شهر]] واقع شده است. مکه به خاطر [[مسجد الحرام]] و [[کعبه]] که [[قبله]] تمام [[مسلمین]] است، همیشه مورد توجه [[مسلمانان]] بوده است. [[امیر المؤمنین]]{{ع}} هنگامی که در بستر [[شهادت]] بودند در ضمن [[وصیت]] خود فرمود: شما را به [[خدا]]، شما را به [[خدا]]! تازنده هستید خانه پروردگارتان را خالی مگذارید، زیرا اگر چنین کنید، مهلت داده نخواهید شد (و [[بلا]] شما را فرا خواهد گرفت). [[شهر]] مکه در [[آخرالزمان]] [[شاهد]] حوادث بسیاری خواهد بود که به فراوانی در [[احادیث]] [[ملاحم و فتن]] و [[احادیث]] [[آخرالزمان]] از آن یاد شده است.  
*مکه زادگاه [[پیامبر اسلام]] است و خانه [[کعبه]] در [[مسجد الحرام]]، در این [[شهر]] واقع شده است. مکه به خاطر [[مسجد الحرام]] و [[کعبه]] که [[قبله]] تمام [[مسلمین]] است، همیشه مورد توجه [[مسلمانان]] بوده است. [[امیر المؤمنین]]{{ع}} هنگامی که در بستر [[شهادت]] بودند در ضمن [[وصیت]] خود فرمود: شما را به [[خدا]]، شما را به [[خدا]]! تازنده هستید خانه پروردگارتان را خالی مگذارید، زیرا اگر چنین کنید، مهلت داده نخواهید شد (و [[بلا]] شما را فرا خواهد گرفت). [[شهر]] مکه در [[آخرالزمان]] [[شاهد]] حوادث بسیاری خواهد بود که به فراوانی در [[احادیث]] [[ملاحم و فتن]] و [[احادیث]] [[آخرالزمان]] از آن یاد شده است.  
*[[حضرت قائم]]{{ع}} ابتدای [[قیام]] خویش را از کنار خانه [[کعبه]] در این [[شهر]] آغاز می‌‌کند و از [[یاران]] خویش در کنار [[مقام ابراهیم]] [[بیعت]] می‌‌ستاند. در کنار [[کعبه]] به تمامی [[مردم]] [[دنیا]] [[پیام]] می‌‌دهد و آنان را از [[ظهور]] خویش [[آگاه]] می‌‌نماید. مکه در [[آخرالزمان]] و [[پس از ظهور]] [[حضرت]] [[شاهد]] جنگ‌های فراوانی خواهد بود. در [[روایات]] از مردی یاد شده که از [[حبشه]] می‌‌آید و [[کعبه]] را سنگ به سنگ ویران می‌‌سازد<ref>ر.ک: حبشه.</ref>. در روایتی پیشاپیش [[ظهور]] [[حضرت]] از [[جنگ]] در مکه چنین یاد شده: [[حج]] گذاران با هم مشغول [[حج]] هستند و پس از [[عرفه]] به من می‌‌روند، در آنجا مانند شخصی که سگ او را گزیده باشد، دیوانه‌وار به [[جان]] هم می‌‌افتند و به [[جنگ]] و [[خون‌ریزی]] می‌‌پردازند، تا جایی که [[خون]] گردنه را خواهد گرفت [[مهدی]]{{ع}} در آن حال صورت خود را بر [[کعبه]] نهاده و [[اشک]] از چشمان او جاری است. [[مردم]] به سوی او می‌‌روند و از او درخواست می‌‌کنند که بیاید تا با او [[بیعت]] کنند. آنگاه [[حضرت]] می‌‌فرماید: وای بر شما! چه پیمان‌ها که بستید و سپس آن را شکستید و چه خون‌های (ناحقی) که ریختید؛ و با کراهت و ([[ناراحتی]]) با آنان [[بیعت]] خواهد کرد. اگر شما در آن زمان بودید، با او [[بیعت]] نمایید زیرا او هدایت‌کننده در [[آسمان]] و [[زمین]] است<ref>یأتی: ص ۶۹۱.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] صفحه ۵۵۷.</ref>.
*[[حضرت قائم]]{{ع}} ابتدای [[قیام]] خویش را از کنار خانه [[کعبه]] در این [[شهر]] آغاز می‌‌کند و از [[یاران]] خویش در کنار [[مقام ابراهیم]] [[بیعت]] می‌‌ستاند. در کنار [[کعبه]] به تمامی [[مردم]] [[دنیا]] [[پیام]] می‌‌دهد و آنان را از [[ظهور]] خویش [[آگاه]] می‌‌نماید. مکه در [[آخرالزمان]] و [[پس از ظهور]] [[حضرت]] [[شاهد]] جنگ‌های فراوانی خواهد بود. در [[روایات]] از مردی یاد شده که از [[حبشه]] می‌‌آید و [[کعبه]] را سنگ به سنگ ویران می‌‌سازد<ref>ر.ک: حبشه.</ref>. در روایتی پیشاپیش [[ظهور]] [[حضرت]] از [[جنگ]] در مکه چنین یاد شده: [[حج]] گذاران با هم مشغول [[حج]] هستند و پس از [[عرفه]] به من می‌‌روند، در آنجا مانند شخصی که سگ او را گزیده باشد، دیوانه‌وار به [[جان]] هم می‌‌افتند و به [[جنگ]] و [[خون‌ریزی]] می‌‌پردازند، تا جایی که [[خون]] گردنه را خواهد گرفت [[مهدی]]{{ع}} در آن حال صورت خود را بر [[کعبه]] نهاده و [[اشک]] از چشمان او جاری است. [[مردم]] به سوی او می‌‌روند و از او درخواست می‌‌کنند که بیاید تا با او [[بیعت]] کنند. آنگاه [[حضرت]] می‌‌فرماید: وای بر شما! چه پیمان‌ها که بستید و سپس آن را شکستید و چه خون‌های (ناحقی) که ریختید؛ و با کراهت و ([[ناراحتی]]) با آنان [[بیعت]] خواهد کرد. اگر شما در آن زمان بودید، با او [[بیعت]] نمایید زیرا او هدایت‌کننده در [[آسمان]] و [[زمین]] است<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۶۹۱.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] صفحه ۵۵۷.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==

نسخهٔ ‏۱۲ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۴:۱۸

آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل مکه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

رابطه مکه با زیارت

  • مکه، سرزمین برگزیده خداوند است و موردنظر و توجه پروردگار. سرزمین عرفان و معنویت و توحید است، خاستگاه اسلام است، تربت منتخب آفریدگار است و زیارت این دیار، قدم نهادن و رفتن و دیدن و فیض بردن از جاهایی است که مورد عنایت خاصّ خداست. امام صادق(ع) فرموده است: «محبوب ترین زمین نزد خدا، «مکه» است. نزد خداوند هیچ خاکی محبوب تر از خاکش و هیچ سنگی گرامی تر از سنگش و هیچ درختی محبوب تر از درخت مکه و هیچ کوهی محبوب‌تر از کوه‌هایش و هیچ آبی محبوب‌تر از آب مکه نیست»[۱]. در ارزش زیارت مکه همین بس که ایام پربرکت و سراسر خیر حج، آنقدر سازنده و پربار و پربها است که در حدیثی از امام باقر(ع) حتی خواب در مکه، همچون تلاش و فعالیت در شهرهای دیگر و سجود در مکه، همچون به خون غلطیدن و شهادت در راه خدا به حساب آمده است: «وَالنائم بمکه کالمجتهدِ فی البُلدانِ وَالسّاجد بمکّه کالمتشحطِّ بدمه فی سبیلِ الله»[۲]. ارزش و قداست این خاک، به خاطر انتساب به پروردگار است و برگزیدگی این تربت، به خاطر معنویات و خاطرات مقدس این مهد وحی و کانون رسالت و توحید است[۳].
  • مرحوم علامه امینی، در ردّ نظریه کسانی که به این‌گونه امور و تبرک جستن‌ها و ارزش قائل شدن‌ها ایراد می گیرند، بحث و بیان مفصّلی دارد که در جایی چنین می‌گوید: «... همچنان که اراضی و میدان‌ها و خانه‌ها و ادارات رسمی و دولتی که به نحوی منتسب به حکومت‌هاست، احکام و مقررّات ویژه‌ای دارد که مردم، ملزم به رعایت آن و اجرای قوانین مربوط به آن هستند، همچنین زمین‌ها و بناها و سرزمین‌های منسوب به خداوند هم شئون خاص و احکام و مقررات ویژه و لوازم و روابطی دارد که حتمی است و آن کس که تسلیم پروردگار باشد و در لوای توحید و زیر سایه اسلام زندگی کند به ناچار باید آنها را مراعات کرده و به وظایف خود در قبال آنها قیام و اقدام کند. و از همینجاست که کعبه و حرم و مسجدالحرام و مسجدالنبی و کلًا مساجد و معابد و کلیساها و کنیسه‌ها احکام خاص و مقررات ویژه و احترام فوق‌العاده دارد و از نظر طهارت و نجاست و خرید و فروش و ... مقرراتش ویژه و لازم الاجراء است. اگر مکه مکرمه حرم امن الهی است که مردم به آن روی می‌آورند و از هر فراز و نشیب، آهنگ خانه خدا می‌کنند و آن اعمال مخصوص را انجام می‌دهند و حتی گیاه‌های حرم هم حکم خاص دارد، اینها از آثار همان انتساب به خداوند است و به خاطر این است که خداوند، «مکه» را از بین سرزمین‌ها، برگزیده است ...»[۴][۵].
  • این مکه است و کعبه، این خاستگاه نور توحید است و «ام القری»، این حجرالأسود است و مقام ابراهیم، این سرزمین «مبارک» است، خانه برکت خیز است. اولین خانه پربرکتی است که برای مردم قرار داده شده است. به تعبیر قرآن: ﴿ إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا﴾[۶]. در کعبه، «حجرالأسود»، سوگندنامه خدا با بندگان است و دست کشیدن به آن، تجدید عهد با خداوند است و بیعت نمودن با اوست. درباره حجرالاسود و رکن یمانی، حدیث است که: {{عربی|«یَمینُ الله فی ارضِه یُصافح بها خَلقه»}[۷]. نگاه کردن به کعبه هم، عبادت است. که پیامبر(ص) فرموده است: «النّظر الی الکعبهِ عبادهٌ»[۸] و در حدیث دیگر است که: هرکس به کعبه نظر کند (در واژه «نظر» دقت شود) تا وقتی که نگاهش به کعبه است برایش حسنه نوشته می‌شود و از سیّئات او محو می‌گردد: «مَنْ نظر الی الکعبه لم یَزَلْ یُکتبُ له حسنهٌ ویُمحی عنه سیئهٌ حتّی یصرفَ ببصره»[۹]. وقتی که کعبه، یادآور آن همه خلوص و عظمت و ایثار ابراهیم است و سمبل توحید و خداپرستی است، نگاه به آن هم عبادت به حساب می‌آید. چرا که این نگاه هم سازنده و تربیت کننده است. تا نگاه کننده چه کسی باشد و در ورای نگاه، چه احساس و درک و برداشتی نهفته باشد[۱۰].

مکه در مباحث مهدویت

  • اُمّ‌ القُری. مقدس‌ترین شهر در روی زمین که مسجد الحرام و خانه کعبه در آن است. تاریخ بنا و آبادی آن به زمان حضرت ابراهیم (ع) و فرزندش اسماعیل بازمی‌گردد که سال ورود حضرت ابراهیم (ع) به این سرزمین -حسب آن‌چه که در تورات آمده- سال ۱۸۹۲ پیش از میلاد بوده است. از امتیازات آن شهر این است که هرکس بدان در می‌آید، در امان است[۱۱]. در روایات متعددی آمده است که مکه، محل ظهور حضرت مهدی (ع) می‌باشد[۱۲]. پس از بیعت مردم با حضرت مهدی (ع) در مکه، و فروپاشی نظام حاکم بر آن، آن حضرت قدرت را به دست می‌گیرد و بر تشکیلات و مراکز اداره جامعه مسلط‍‌ می‌شود. برخی از کارهای آن حضرت در مکه چنین است: بازگرداندن مسجد الحرام به حدود اصلی خود، بازگرداندن مقام ابراهیم به جایگاه اصلی آن، جلوگیری از طواف مستحبی مانع از طواف واجب، کیفر دزدان خانه خدا (بنی شیبه) و... [۱۳][۱۴].

مکه در فرهنگنامه آخرالزمان

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ↑ محجه البیضاء، ج۲، ص۱۵۲.
  2. ↑ محجّه البیضاء، ج۲، ص۱۵۳.
  3. ↑ محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۱۰۹-۱۱۱.
  4. ↑ سیرتنا و سنتنا، علامه امینی، ص۱۶۰.
  5. ↑ محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۱۰۹-۱۱۱.
  6. ↑ آل عمران،۹۶.
  7. ↑ محجه البیضاء، ج۲، ص۱۵۴.
  8. ↑ بحار الانوار، ج ۹۶، ص۶۰.
  9. ↑ محجه البیضاء، ج۲، ص۱۵۴.
  10. ↑ محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۱۰۹-۱۱۱.
  11. ↑ معارف و معاریف، ج ۹، ص ۵۷۵.
  12. ↑ غیبة نعمانی، ص ۳۱۳؛ تفسیر برهان، ج ۱، ص ۱۶۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۸.
  13. ↑ قزوینی، سید محمد کاظم، امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور، ص ۶۶۴.
  14. ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۹۲.
  15. ↑ ر.ک: حبشه.
  16. ↑ سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۶۹۱.
  17. ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان صفحه ۵۵۷.


برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=مکه&oldid=247681»