اثبات وجود امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۰: خط ۲۰:
*این اصل که [[مهدی]] [[رهبر موعود]] و [[منجی]] عالم [[بشریت]] است در [[روایات]] به گونه‌ای مورد تأکید قرار گرفته که جای هیچ‌گونه شکی [[باقی]] نمی‌گذارد. چهارصد [[حدیث]] تنها از طریق [[اهل سنت]] شمارش شده که به ضمیمۀ [[روایات شیعه]] به بیش از شش هزار [[روایت]] می‌رسد؛ صدها [[روایت]] و [[حدیث]] از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[ائمه اهل بیت]] {{ع}} رسیده است که می‌گوید [[مهدی موعود]] دارای این خصوصیات است: از [[اهل بیت]] است، از [[فرزندان]] [[فاطمه]] است، از [[نسل]] [[حسین]] و نهمین [[فرزند]] آن [[حضرت]] است. و روایاتی که می‌گوید [[جانشینان پیامبر]] {{صل}} [[دوازده نفر]] هستند<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰. </ref>.
*این اصل که [[مهدی]] [[رهبر موعود]] و [[منجی]] عالم [[بشریت]] است در [[روایات]] به گونه‌ای مورد تأکید قرار گرفته که جای هیچ‌گونه شکی [[باقی]] نمی‌گذارد. چهارصد [[حدیث]] تنها از طریق [[اهل سنت]] شمارش شده که به ضمیمۀ [[روایات شیعه]] به بیش از شش هزار [[روایت]] می‌رسد؛ صدها [[روایت]] و [[حدیث]] از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[ائمه اهل بیت]] {{ع}} رسیده است که می‌گوید [[مهدی موعود]] دارای این خصوصیات است: از [[اهل بیت]] است، از [[فرزندان]] [[فاطمه]] است، از [[نسل]] [[حسین]] و نهمین [[فرزند]] آن [[حضرت]] است. و روایاتی که می‌گوید [[جانشینان پیامبر]] {{صل}} [[دوازده نفر]] هستند<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰. </ref>.
*البته زیاد بودن [[روایت]] به تنهایی نمی‌تواند [[مقبولیت]] آن را برساند، بلکه قرینه و [[گواه]] خاصی وجود دارد که [[دلیل]] بر صحت این [[روایات]] است. در [[حدیث شریف]] [[نبوی]]، سخن از [[امامان]]، [[جانشینان]]، [[امیران]] و سخن از [[دوازده تن]] آمده و [[حضرت مهدی]] {{ع}} را دوازدهمین [[وصی]] و [[خلیفه]] خویش می‌خواند. از این [[روایات]] می‌توان دریافت آن [[امام همام]] {{ع}} هم اکنون زنده است<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۵.</ref>.
*البته زیاد بودن [[روایت]] به تنهایی نمی‌تواند [[مقبولیت]] آن را برساند، بلکه قرینه و [[گواه]] خاصی وجود دارد که [[دلیل]] بر صحت این [[روایات]] است. در [[حدیث شریف]] [[نبوی]]، سخن از [[امامان]]، [[جانشینان]]، [[امیران]] و سخن از [[دوازده تن]] آمده و [[حضرت مهدی]] {{ع}} را دوازدهمین [[وصی]] و [[خلیفه]] خویش می‌خواند. از این [[روایات]] می‌توان دریافت آن [[امام همام]] {{ع}} هم اکنون زنده است<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۵.</ref>.
این [[احادیث]] بیش از دویست و هفتاد مورد هستند که همگی از کتاب‌های معتبر [[شیعه]] و [[سنی]] از قبیل [[صحیح بخاری]]، [[صحیح مسلم]]، [[سنن ترمذی]]، [[سنن ابوداود]]، [[مسند احمد]] و [[مستدرک حاکم]] [[نقل]] شده است<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰.</ref>.
*این [[احادیث]] بیش از دویست و هفتاد مورد هستند که همگی از کتاب‌های معتبر [[شیعه]] و [[سنی]] از قبیل [[صحیح بخاری]]، [[صحیح مسلم]]، [[سنن ترمذی]]، [[سنن ابوداود]]، [[مسند احمد]] و [[مستدرک حاکم]] [[نقل]] شده است<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰.</ref>.
*[[حدیث]] دیگر، [[حدیث ثقلین]] است که [[شیعه]] و [[سنی]] [[روایت]] کرده‌اند، در این [[حدیث]] [[پیامبر]] {{صل}} [[عترت]] خویش را قرین [[قرآن]] ساخته و به صراحت فرموده آنها از یکدیگر جدایی ناپذیرند و تا [[قیامت]] با یکدیگرند. این [[حدیث]] افزون بر آنکه بر [[خلافت بلافصل]] [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} و [[امامت]] [[امامان معصوم]] {{ع}} دلالت می‌کند، بر [[وجود امام زمان]] {{ع}} نیز [[گواهی]] می‌دهد؛ زیرا همان سان که هم اکنون [[قرآن]]، زنده و [[باقی]] است، قرین او نیز باید زنده باشد.  
*[[حدیث]] دیگر، [[حدیث ثقلین]] است که [[شیعه]] و [[سنی]] [[روایت]] کرده‌اند، در این [[حدیث]] [[پیامبر]] {{صل}} [[عترت]] خویش را قرین [[قرآن]] ساخته و به صراحت فرموده آنها از یکدیگر جدایی ناپذیرند و تا [[قیامت]] با یکدیگرند. این [[حدیث]] افزون بر آنکه بر [[خلافت بلافصل]] [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} و [[امامت]] [[امامان معصوم]] {{ع}} دلالت می‌کند، بر [[وجود امام زمان]] {{ع}} نیز [[گواهی]] می‌دهد؛ زیرا همان سان که هم اکنون [[قرآن]]، زنده و [[باقی]] است، قرین او نیز باید زنده باشد.  
*[[حدیث]] دیگری نیز از [[پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] کرده‌اند که فرمود: «هر کس بمیرد و [[امام زمان]] خویش را نشناخته باشد، به [[مرگ جاهلیت]] مرده است»<ref>{{متن حدیث|مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً}}، بحارالانوار، ج۳۲، ص۳۳۱.</ref> از این [[روایت]] استفاده می‌‌شود در هر روزگاری [[امامی]] [[معصوم]] وجود دارد هر چند از دیدگان [[غایب]] باشد<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۶.</ref>.
*[[حدیث]] دیگری نیز از [[پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] کرده‌اند که فرمود: «هر کس بمیرد و [[امام زمان]] خویش را نشناخته باشد، به [[مرگ جاهلیت]] مرده است»<ref>{{متن حدیث|مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً}}، بحارالانوار، ج۳۲، ص۳۳۱.</ref> از این [[روایت]] استفاده می‌‌شود در هر روزگاری [[امامی]] [[معصوم]] وجود دارد هر چند از دیدگان [[غایب]] باشد<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۶.</ref>.
خط ۲۶: خط ۲۶:
*تجربه‌ای که مدت زمان هفتاد سال گروهی از [[مردم]] با آن [[زندگی]] کردند؛ یعنی "[[غیبت صغری]]"، باعث شد [[مردم]] به تدریج با [[غیبت]] آشنا شوند و از طریق [[وکیلان]] و [[یاران]] مورد [[وثوق]] ([[نواب اربعه]]) با [[امام]] ارتباط‍‌ داشتند و امکان نداشت یک [[دروغ]]، هفتاد سال دوام بیاورد و چهار نفر با هماهنگی کامل و یک‌صدا، یک نقش را بازی کنند به گونه‌ای که هیچ‌کس به [[حقیقت]] پی [[نبرد]] در حالی که این افراد هیچ رابطۀ خاصی با هم نداشته‌اند تا گفته شود در این قضیه تبانی کرده بودند. نکتۀ قابل‌توجه اینکه تمام نامه‌هایی که به وسیلۀ یکایک این چهار نفر از [[امام]] {{ع}} به دست [[مردم]] می‌رسید، همه یک خط‍‌ داشت و از نظر روش انشاء یکسان بود؛ بنابراین، در پس پرده، یک [[حقیقت]] ثابت و یک موجود اصیلی وجود داشته و تحلیل [[غیبت]] صغرای [[امام]] {{ع}} می‌تواند به صورت یک [[دلیل علمی]]، واقعیت و ثبوت و [[وجود امام مهدی]] {{ع}} و ولادت و [[زندگی]] و [[غیبت]] او را ثابت کند<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰؛ فرهنگ شیعه، ص ۶۶.</ref>.
*تجربه‌ای که مدت زمان هفتاد سال گروهی از [[مردم]] با آن [[زندگی]] کردند؛ یعنی "[[غیبت صغری]]"، باعث شد [[مردم]] به تدریج با [[غیبت]] آشنا شوند و از طریق [[وکیلان]] و [[یاران]] مورد [[وثوق]] ([[نواب اربعه]]) با [[امام]] ارتباط‍‌ داشتند و امکان نداشت یک [[دروغ]]، هفتاد سال دوام بیاورد و چهار نفر با هماهنگی کامل و یک‌صدا، یک نقش را بازی کنند به گونه‌ای که هیچ‌کس به [[حقیقت]] پی [[نبرد]] در حالی که این افراد هیچ رابطۀ خاصی با هم نداشته‌اند تا گفته شود در این قضیه تبانی کرده بودند. نکتۀ قابل‌توجه اینکه تمام نامه‌هایی که به وسیلۀ یکایک این چهار نفر از [[امام]] {{ع}} به دست [[مردم]] می‌رسید، همه یک خط‍‌ داشت و از نظر روش انشاء یکسان بود؛ بنابراین، در پس پرده، یک [[حقیقت]] ثابت و یک موجود اصیلی وجود داشته و تحلیل [[غیبت]] صغرای [[امام]] {{ع}} می‌تواند به صورت یک [[دلیل علمی]]، واقعیت و ثبوت و [[وجود امام مهدی]] {{ع}} و ولادت و [[زندگی]] و [[غیبت]] او را ثابت کند<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰؛ فرهنگ شیعه، ص ۶۶.</ref>.
*علاوه بر اینکه در [[عصر غیبت]] بسیاری از [[علما]] و [[مؤمنین]] به [[خدمت]] آن [[حضرت]] رسیده‌اند و این خود دلیلی بر وجود آن [[حضرت]] است<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۶.</ref>.
*علاوه بر اینکه در [[عصر غیبت]] بسیاری از [[علما]] و [[مؤمنین]] به [[خدمت]] آن [[حضرت]] رسیده‌اند و این خود دلیلی بر وجود آن [[حضرت]] است<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۶.</ref>.
===نتیجه گیری===
===نتیجه گیری===
*بنابراین، [[وجود امام مهدی]] {{ع}} [[دلایل]] کافی و کاملاً اقناع‌کننده دارد؛ [[دلیل نقلی]]، [[وجود امام موعود]] را اثبات می‌کند و [[دلیل علمی]]، ثابت می‌کند [[مهدی]] یک اسطوره و یک فرضیه نیست، بلکه حقیقتی است که وجود او در [[تاریخ]] لمس شده است<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰.</ref>.
*بنابراین، [[وجود امام مهدی]] {{ع}} [[دلایل]] کافی و کاملاً اقناع‌کننده دارد؛ [[دلیل نقلی]]، [[وجود امام موعود]] را اثبات می‌کند و [[دلیل علمی]]، ثابت می‌کند [[مهدی]] یک اسطوره و یک فرضیه نیست، بلکه حقیقتی است که وجود او در [[تاریخ]] لمس شده است<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰.</ref>.

نسخهٔ ‏۹ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۰۹

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اثبات وجود امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

ضرورت وجود امام مهدی(ع)

دیدگاه شیعه و اهل سنت

دلایل وجود امام

دلایل نقلی

دلیل علمی

  • تجربه‌ای که مدت زمان هفتاد سال گروهی از مردم با آن زندگی کردند؛ یعنی "غیبت صغری"، باعث شد مردم به تدریج با غیبت آشنا شوند و از طریق وکیلان و یاران مورد وثوق (نواب اربعه) با امام ارتباط‍‌ داشتند و امکان نداشت یک دروغ، هفتاد سال دوام بیاورد و چهار نفر با هماهنگی کامل و یک‌صدا، یک نقش را بازی کنند به گونه‌ای که هیچ‌کس به حقیقت پی نبرد در حالی که این افراد هیچ رابطۀ خاصی با هم نداشته‌اند تا گفته شود در این قضیه تبانی کرده بودند. نکتۀ قابل‌توجه اینکه تمام نامه‌هایی که به وسیلۀ یکایک این چهار نفر از امام (ع) به دست مردم می‌رسید، همه یک خط‍‌ داشت و از نظر روش انشاء یکسان بود؛ بنابراین، در پس پرده، یک حقیقت ثابت و یک موجود اصیلی وجود داشته و تحلیل غیبت صغرای امام (ع) می‌تواند به صورت یک دلیل علمی، واقعیت و ثبوت و وجود امام مهدی (ع) و ولادت و زندگی و غیبت او را ثابت کند[۱۰].
  • علاوه بر اینکه در عصر غیبت بسیاری از علما و مؤمنین به خدمت آن حضرت رسیده‌اند و این خود دلیلی بر وجود آن حضرت است[۱۱].

نتیجه گیری

پرسش مستقیم

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۳.
  2. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۴-۶۵.
  3. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۰۹-۱۱۱؛ فرهنگ شیعه، ص ۶۴-۶۵.
  4. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۴.
  5. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰.
  6. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۵.
  7. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰.
  8. «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً»، بحارالانوار، ج۳۲، ص۳۳۱.
  9. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۶.
  10. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰؛ فرهنگ شیعه، ص ۶۶.
  11. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۶.
  12. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰.