اثبات وجود امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{پانویس}} +==پانویس== {{پانویس}} ))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * ))
خط ۱٬۳۴۱: خط ۱٬۳۴۱:


==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
* [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه''']]
* [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه''']]

نسخهٔ ‏۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۰۲


اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اثبات وجود امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

ضرورت وجود امام مهدی(ع)

دیدگاه شیعه و اهل سنت

دلایل وجود امام

دلایل نقلی

دلیل علمی

  • تجربه‌ای که مدت زمان هفتاد سال گروهی از مردم با آن زندگی کردند؛ یعنی "غیبت صغری"، باعث شد مردم به تدریج با غیبت آشنا شوند و از طریق وکیلان و یاران مورد وثوق (نواب اربعه) با امام ارتباط‍‌ داشتند و امکان نداشت یک دروغ، هفتاد سال دوام بیاورد و چهار نفر با هماهنگی کامل و یک‌صدا، یک نقش را بازی کنند به گونه‌ای که هیچ‌کس به حقیقت پی نبرد در حالی که این افراد هیچ رابطۀ خاصی با هم نداشته‌اند تا گفته شود در این قضیه تبانی کرده بودند. نکتۀ قابل‌توجه اینکه تمام نامه‌هایی که به وسیلۀ یکایک این چهار نفر از امام (ع) به دست مردم می‌رسید، همه یک خط‍‌ داشت و از نظر روش انشاء یکسان بود؛ بنابراین، در پس پرده، یک حقیقت ثابت و یک موجود اصیلی وجود داشته و تحلیل غیبت صغرای امام (ع) می‌تواند به صورت یک دلیل علمی، واقعیت و ثبوت و وجود امام مهدی (ع) و ولادت و زندگی و غیبت او را ثابت کند[۱۰].
  • علاوه بر اینکه در عصر غیبت بسیاری از علما و مؤمنین به خدمت آن حضرت رسیده‌اند و این خود دلیلی بر وجود آن حضرت است[۱۱].

نتیجه گیری

پرسش مستقیم

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۳.
  2. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۴-۶۵.
  3. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۰۹-۱۱۱؛ فرهنگ شیعه، ص ۶۴-۶۵.
  4. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۴.
  5. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰.
  6. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۵.
  7. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰.
  8. «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً»، بحارالانوار، ج۳۲، ص۳۳۱.
  9. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۶.
  10. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰؛ فرهنگ شیعه، ص ۶۶.
  11. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۶۶.
  12. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۰.