پیشگویی‌های واقع شده

مقدمه

برخی از حوادثی که احادیث، پیشاپیش از رخ دادن آنها پیش از ظهور خبر داده‌اند و وقوعشان در کتب تاریخی پس از گذشت سال‌ها به ثبت رسیده. (پیشگویی‌های مطابق واقع ایشان) از این قرار است:

پیشگویی اول و دوم: انحراف و فساد بنی عباس؛ پیامبر(ص) و ائمه(ع) درباره ویژگی‌های حکومت بنی عباس از جهت منحرف شدن آنها به سمت فساد و خروج‌شان از مسیر حق خبر داده‌اند. به خوبی می‌دانیم که دولت بنی عباس چه بر سر ائمه(ع) و دیگر فرزندان رسول اکرم(ص) در طول تاریخ آوردند و چه آوارگی‌ها، تعقیب‌ها و دستگیر شدن‌ها و ستم‌هایی را از آنها چشیدند که مشهورتر از آن است که این روزها بخواهیم آن را به نگارش درآوریم. امام باقر(ع) طی حدیثی می‌فرماید: "... سپس بنی عباس به سلطنت می‌رسند و همواره در عیش و نشاط‍‌ حکومت و وفور خوشی‌ها خواهند بود، تا اینکه در میان آنها اختلاف می‌افتد و پس از آن‌که دچار اختلاف شدند حکومت را از کف می‌دهند^[۱]. لازم است به یاد داشته باشیم امام باقر(ع) پس از زوال سلسله بنی امیه به شهادت رسیدند و ١٨ سال بعد حکومت عباسیان بر مسلمانان مسلط‍‌ شدند^[۲].
پیشگویی سوم: اختلاف اهل مشرق و مغرب^[۳]؛ در ادامه حدیثی که از امام باقر(ع) نقل کردیم حضرت فرمودند: و اهل مشرق و مغرب دچار اختلاف می‌شوند^[۴]. که نمونه‌های بسیاری برای این اختلاف در طول تاریخ می‌توان یافت: مانند اختلاف اهل مشرق و مغرب برای تعیین مرزهای کشورهای اسلامی که این مسأله سابقه طولانی در میان مسلمانان دارد به‌طوری که بر مشرق عباسیان حکومت می‌کردند. و بر مغرب یا همه اندلس اسلامی حکمرانان اموی. یا اینکه در شمال آفریقا (غرب) دولت فاطمیون را تأسیس کردند. در هردو حالت غرب از خلافت مشرق که در دست عباسیان بود، جدا شده بودند. شاید هم منظور چیزی است که در عصر کنونی -از زمان جنگ جهانی دوم تا الان- شاهدش هستیم که دو دولت بزرگ وجود داشته‌اند به‌طوری که یکی مدعی زعامت (جمهوری‌ها) در مشرق است و دیگری خود را فرمانروای غرب می‌شمرد. به‌هرحال اختلاف را به هرکدام از این معانی یا معانی دیگر بگیریم این اختلاف میان شرق و غرب از جمله نشانه‌های ظهور است و همواره شاهدش بوده‌ایم. این سه پیشگویی اتفاق افتاده در تاریخ آن هم پس از بیان آن حضرت(ع) و نقل محدثین در منابع‌شان، خود بهترین دلیل بر صدق صدور آن از معصوم(ع) است.
پیشگویی چهارم: انحراف جامعه اسلامی؛ پیامبر اکرم(ص) بارها از انحراف در رهبری اسلامی جامعه پس از خویش خبر داده‌اند که از آن جمله این روایت است که ابن عباس نقل کرده که حضرت ضمن صحبت‌های‌شان از معراج، این مطالب را از جمله علایم ظهور برشمرده‌اند: کافران، فرمانروای (مردم) می‌شوند و فاجران (ستمکاران) سرپرست، و ظالمان هم آنان را یاری می‌کنند و فاسقان هم مشاوران آنها می‌شوند. در چنین زمانی سه خسف (فرورفتن) پیش می‌آید: در مشرق، مغرب و جزیرة العرب، بصره را هم یکی از نوادگان تو که زنگی‌ها از او پیروی می‌کنند خراب می‌کند^[۵].
و در حدیث دیگری چنین می‌فرمایند:... و پس از من، رهبرانی خواهند آمد که به هدایت من هدایت نگردند (از طریق من که هدایت است پیروی نمی‌کنند) و به سنت من هم رفتار نمی‌کنند، از میان آنها مردانی قیام خواهند کرد که قلب‌های‌شان قلب شیطان است در کالبد انسان. این همان مسأله‌ای است که پس از رسول مکرم اسلام(ص) رخ داد و حکومت براساس مصلحت‌ها و یا به‌طور موروثی دست‌به‌دست شد.
پیشگویی پنجم: شورش صاحب‌زنج؛ جریان صاحب الزنج و قومش در تاریخ از این قرار ثبت شده است که وی شخصی بود که در سال ٢۵۵ ق (مصادف با میلاد حضرت مهدی(ع)) قیام کرد. نامش علی بن محمد بود و علی‌رغم اینکه از حیث عقاید و تفکرات با اهل بیت(ع) اختلاف داشت، گمان می‌کرد که از علویان است. طی مدت ١۵ سال در جامعه چنان فسادی به راه انداخته بود که نهایتا در سال ٢٧٠ ق دستش را به قتل‌عام مردم آلوده کرد. علاوه بر انتساب خویش به علویان عمده مطلبی که در شورش خود روی آن تکیه می‌کرد این بود به‌طور اساسی به کارگران و طبقه زحمت‌کش جامعه، خصوصا بندگان و غلامان تحت سرپرستی دیگران نظر داشت و از این جهت بود که به وی صاحب الزنج یا سرور بندگان لقب داده بودند. فساد زیادی در جامعه به‌پا کرد و دولت عباسی را به شدت به زحمت انداخت و ساکنان بصره و بسیاری دیگر از شهرها را با قتل و غارت و سرگردانی مردم تحت فشار قرار داد. این واقعه تاریخی هم خود دلیل بزرگی برای صدق حدیث و گوینده آن می‌باشد.
پیشگویی ششم: ظهور علم در شهر قم؛ از جمله این احادیث، این مورد است که از امام صادق(ع) روایت شده که فرمودند: کوفه از (حضور) مؤمنین خالی خواهد شد و علم از آن رخت برمی‌بندد، همانند ماری که به سوراخ (لانه) خویش خزیده باشد. سپس در شهری که به آن قم می‌گویند نمایان می‌شود و آنجا معدن علم و فضل می‌گردد، به‌طوری که هیچ مستضعفی از لحاظ‍‌ دینی روی زمین باقی نمی‌ماند؛ حتی عروسان حجله‌نشین؛ که این جریان نزدیک ظهور قائم(ع) می‌باشد^[۶]. این موضوع در دهه گذشته پیش آمده است و عظمت امامان(ع) را زمانی متوجه می‌شویم که بدانیم امام از ظهور علم دینی در قم در حالتی خبر می‌دهند که حتی موقعیت مکانی این شهر در زمان ایشان هنوز ناشناخته بود و ساکنان آن هم بت‌پرست و آتش‌پرست بودند و پس از گذشت قریب ١٢٠٠ سال مرکز مطالعات و شهر علم شیعه گشت^[۷].